Bij Faas Psychologie werken behandelaren met verschillende interesses, expertises en ervaringen. Maar ze hebben ook wat gemeen: ze zijn allemaal gedreven en staan klaar om de beste zorg voor de patiënt te bieden. Elsbeth Huussen is één van onze psychiaters die elke week klaarstaat voor onze patiënten.
Het is een lange weg die je moet afleggen, voordat je jezelf psychiater mag noemen. Hoewel Elsbeth op de middelbare school al had besloten dat ze geneeskunde wilde gaan studeren, duurde het nog even voordat ze de richting van de psychiatrie uitkoos. Hoe dat kwam? Eigenlijk vond ze alles gewoon… Te leuk. Elsbeth: “Ik heb heel lang opengehouden wat ik wilde doen. Tijdens mijn coschappen vond ik eigenlijk ook alles leuk: de psychiatrie, de afdeling gynaecologie, de huisarts… Maar toen ik op de afdeling chirurgie terechtkwam dacht ik: O, nee. Dit wil ik écht niet. Stiekem was dat best een opluchting, omdat ik eindelijk iets van mijn lijstje af kon strepen. Iets wat ik niét leuk vond. Uit alle leuke opties die er overbleven heb ik uiteindelijk toch voor de psychiatrie gekozen.”
Lees ook: De behandelaar: dit is een psychiater.
De eerste stap was gezet met deze beslissing. Hoe is jouw carrière daarna gelopen?
“Ik heb mijn opleiding gevolgd bij een grote instelling in Drenthe. De opleiding tot psychiater is heel afwisselend: je doet onderzoek en mag op verschillende afdelingen meelopen. Daar leer je onwijs veel van. Hoe doen anderen het? Wat spreekt me aan? Wat neem ik mee? Ik zag daar hoe betrokken sommige artsen bij hun patiënten zijn. Heel inspirerend. Hierna heb ik ook nog bij twee andere grote instellingen gewerkt, voordat ik twee jaar geleden bij Faas Psychologie terecht ben gekomen.”
Je hebt dus veel verschillende afdelingen, doelgroepen en klachten gezien. Wat heeft jouw interesse?
“Dat vind ik lastig te zeggen. De doelgroep of klachten maken mij eigenlijk niet uit, ik vind vooral de persoon die voor mij zit interessant. Als beginnend psycholoog of psychiater leer je naar patiënten te kijken aan de hand van losse diagnoses en lijstjes. Maar eigenlijk hebben veel diagnoses overlap en hangt alles met elkaar samen. Daarom kijk ik veel liever naar de persoon als geheel: hoe hangen de klachten samen met wat iemand meemaakt en hoe iemand is opgegroeid? Hoe zit deze persoon in elkaar? Ik vind het veel relevanter en interessanter om daarnaar te kijken.”
“Mensen denken vaak onterecht: naar een coach gaan hoort bij het leven, naar een psycholoog gaan is al vervelend, maar als je naar een psychiater gaat, ben je rijp voor opname.”
Elsbeth Huussen, Psychiater
Wat motiveert jou het meeste in je werk?
“Ik vind het leuk om te puzzelen en samen met de patiënt uit te zoeken wat er precies aan de hand is. Daarmee help je iemand zijn eigen verhaal te begrijpen en grip te krijgen op het leven. Het is zo leuk om te zien hoe patiënten zich hierdoor ontwikkelen.”
Wat houdt het werk van een psychiater (ten opzichte van een psycholoog) volgens jou precies in?
“Ik vind het altijd te kort door de bocht om te zeggen dat het enige verschil is dat de psychiater over medicatie gaat. Dat is één verschil, maar niet het enige. Het zit hem volgens mij ook in de manier waarop je naar de wereld en naar de patiënt kijkt. Als psychiater vraag je je af: zijn er lichamelijke componenten in het verhaal? Dat is toch een andere benadering van diagnostiek dan de benadering een psycholoog. Maar als je het hebt over de therapeutische behandeling, dan heb je voor een groot deel dezelfde opleiding gehad. Als psychiater word je tijdens de opleiding namelijk ook geschoold in het uitvoeren van psychotherapie.”
Krijg je als psychiater weleens te maken met vooroordelen?
“Ja, zeker. De standaard reactie die ik krijg is: ‘O, lastig…’ Of: ‘O, dan kijk je zo door mij heen.’ Maar geen zorgen hoor, dat kan ik gelukkig niet. Daar zou ik niet blij van worden, haha. Mensen kunnen daarnaast ook weleens schrikken als ze bij mij op consult komen. Soms denken ze dat ze pillen moéten slikken of dat ze heel erg ziek of gestoord zijn als ze bij een psychiater komen. Blijkbaar denken mensen soms: naar een coach gaan hoort bij het normale leven, naar een psycholoog gaan is al best wel vervelend, maar als je naar een psychiater gaat… Dan ben je rijp voor opname. Daar ben ik het niet mee eens. Je komt bij mij langs voor mijn blik op jouw verhaal. Ik kijk graag met je mee.”
Wat vind je lastig aan jouw werk?
“Ik vind het lastig als het niet lukt om met een patiënt tot een goede samenwerking te komen. Het is de realiteit dat dit niet altijd lukt, maar het is wel mijn doel om dit zoveel mogelijk te bereiken. Dus ik kan er wel van balen als iemand zegt: ‘Nee, met jou gaat het niks worden.’ Ik ga dan altijd bij mezelf na of ik toch iets kan verbeteren of er iets van kan leren. Soms lukt dat, maar vaak moet je ook gewoon accepteren dat het geen goede match is.
Wat ik daarnaast ook heel lastig vind, zijn de lange wachtrijen in de GGZ. De zorg is lang niet voor iedereen even toegankelijk door deze wachttijden, maar ook door vergoedingsproblemen. Dat vind ik als mens echt vervelend. Bij Faas Psychologie merken we daar als behandelaren wat minder van; hier zijn de wachttijden lang niet zo lang als bij de grotere instellingen.”
Lees ook: Annemieke Driessen: “Ik heb zoveel bewondering voor de veerkracht van mensen.”
Hoe vind je het werken bij Faas Psychologie?
“Ik vind het dus allereerst een verademing om te werken zonder wachttijden van een half jaar. Dat is namelijk een enorme druk op je schouders. Maar daarnaast is het ook gewoon heel fijn om hier te werken. Iedereen doet zijn werk hier hartstikke goed, de samenwerking is heel prettig en alles is goed geregeld. Ik heb het onwijs naar mijn zin hier bij Faas.”
