Bij Faas Psychologie werken behandelaren met verschillende interesses, expertises en ervaringen. Maar ze hebben ook wat gemeen: ze zijn allemaal gedreven en staan klaar om de beste zorg voor de patiënt te bieden. Esther Grim is één van die enthousiaste medewerkers. Sinds april werkt zij bij Faas in Voorburg als psycholoog. We maken kennis met Esther en praten over het werk van een psycholoog.
Waarom heb je gekozen voor het vakgebied psychologie?
“Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het gedrag van mensen en daarom ben ik eerst begonnen aan de studie Culturele Antropologie. Dat vond ik ontzettend interessant, maar hier wordt het gedrag van mensen vooral bekeken in het kader van (sub)culturele patronen in plaats van de individuele persoon. En dat miste ik. Ik ben namelijk ook geïnteresseerd in de klinische blik op gedrag, bijvoorbeeld het gedrag dat wij als ‘afwijkend’ bestempelen. Daarvoor is meer aandacht in de studie Psychologie, dus daarom ben ik ook die studie gaan doen. Hier ben ik uiteindelijk in verder gegaan.
Ik neem overigens nog wel dingen mee vanuit mijn studie culturele antropologie. Zo ben ik mij er erg van bewust dat we veel met labels en diagnoses moeten werken om de patiënt te kunnen helpen. Maar vanuit culturele antropologie ben ik gewend veel meer zonder kaders en labels te werken. Daarom probeer ik de patiënt zo veel mogelijk de ruimte te geven om zichzelf te laten beschrijven. Naast het labelen en diagnosticeren probeer ik ook aandacht te geven aan: hoe ziet de patiënt zichzelf? En wat is voor hem of haar belangrijk?“
Hoe is jouw carrière verlopen na je studie?
“Tijdens mijn master heb ik al wat ervaring opgedaan door te helpen bij de IMPACT-studie (studie naar exposure-behandeling bij patiënten met PTSS, naar aanleiding van trauma in de vroege jeugd, red.) op de trauma–afdeling van een grote zorginstelling. Hier heb ik vragenlijsten afgenomen bij patiënten en leerde ik de eerste dingen over PTSS en diagnostiek. Van trauma-behandeling kreeg ik alleen nog niet zoveel mee, maar daar kwam verandering in toen ik stage mocht lopen op deze afdeling. Ik had het zo naar mijn zin in dit team, dat ik er hierna nog bijna twee jaar heb gewerkt. Eerst alleen op de trauma-afdeling, maar na een half jaar ben ik ook aan de slag gegaan met persoonlijkheidsproblematiek en emotieregulatie. Ik heb zo ontzettend veel geleerd over verschillende behandelingen en klachten, maar eigenlijk ook over mijzelf als behandelaar.“
“Ik probeer aandacht te geven aan hoe de patiënt zichzelf ziet. Wat is belangrijk voor de patiënt?”
Esther Grim, psycholoog
Wat bijvoorbeeld?
“Ik leerde over mezelf na te denken in de behandeling. Je kijkt naar: wat gebeurt er eigenlijk bij mij tijdens de sessie, op het gebied van emoties en lichamelijke sensaties? Zegt dat ook iets over de patiënt? En hoe kan ik de patiënt verder helpen met deze informatie? Ik leerde zelfreflectie te gebruiken om de behandeling zo goed mogelijk te laten slagen.
Nu werk je sinds april bij Faas Psychologie. Wat trok jou aan deze werkplek?
“Ik hoorde dat Faas een hele fijne werkplek is. Faas heeft de visie dat zorg voor de medewerkers belangrijk is, omdat zij hun vak het beste uit kunnen oefenen en patiënten goed kunnen helpen als ze lekker in hun vel zitten. Daar kan ik mij erg in vinden. Ook werd ik getrokken door de mogelijkheden tot training en opleiding en het leek mij ook een bijzondere uitdaging om met een heel nieuw team op een gloednieuwe locatie te starten.“
Wat zie jij nu als de grootste uitdaging van het werk als psycholoog?
“Ik denk dat het een uitdaging is om jezelf gedurende je hele carrière uit te blijven dagen en ervoor te zorgen dat je nooit gaat denken: nu weet ik het wel. Hoewel patiënten op elkaar kunnen lijken qua profiel – denk aan geslacht, leeftijd, culturele achtergrond of werk –, is geen enkele patiënt hetzelfde. Gewoon een protocol volgen of alleen maar putten uit ervaring, kan dus eigenlijk nooit. Het is de kunst om altijd op zoek te blijven gaan naar hoe elke unieke patiënt in elkaar steekt, door echt contact aan te gaan. Want geen enkele behandeling is effectief als iemand zich niet echt gezien of gehoord voelt door de behandelaar.“
